Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the gotmls domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /var/www/vhosts/niyazikaptan.com.tr/public_html/wp-includes/functions.php on line 6114
PEYGAMBER BARIŞTIRDI | Niyazi KAPTAN

Kişisel Web Sitesi

PEYGAMBER BARIŞTIRDI

İstanbul’da, Medresetü’l Kuzat (Hukuk Fakültesi)’ta okuyan bir talebe, her zaman imtihanı birincilikle vermek için Allah’a dua ederdi. Çünkü o zamanlar Osmanlı idaresinde Medine-i Münevvere’ye medreseyi birincilikle bitiren kadıları tayin ederlerdi. Allah duasını kabul etmiş olacak ki, medreseyi birincilikle bitirip Medine Kadısı tayin edildi. Kadı İstanbul’dan yola çıkıp vazife mahallîne doğru hareket etti. Hareketinden önce:
 — Allah’ım! Bu lütfunu bana ihsan ettiğin için önüme gelen ilk dilenciye üzerimde ne kadar param varsa vereceğim, diye ahdetmişti.
 Vazife aşkıyla yoluna devam eden genç kadı Şam’a vasıl oldu. Şam’da bir mescitte namazını kılıp çıkarken önüne pejmürde kılıklı bir adam çıkarak:
— Şey’en lillah (Allah için bir şey), dedi.
Kadı efendi elini cebine attığında eline bir beşibirlik geldi. Kadı bu paranın tamamını vermek niyetinde değildi, biraz daha az para vermeyi düşünürken «Ahdini yerine getir!» diye bir ses geldi. Kadı bu sefer cebinde ne kadar para varsa hepsini çıkarıp dilenciye verdi.

Kadı yoluna devam ederek Medine-i Münevvere’ye geldi. Hemen Ravza-i Mutahhara’ye girerek namaz kılmak istedi. Baktı ki, içerde bir adam ayaklarını uzatmış uyuyor. Kadı biraz sinirli bir halde ayakları ile adamın dizine vurarak uyandırdı:
— Resûlüllah’ın huzurunda böyle yatmaya utanmıyor musun? Dedi.

Kadı Efendiye dik dik bakan adam uyanmış ve oturmuştu.
 Kadı Efendi istirahat etmek için evine gitmişti, o gece bir rüya gördü. Rüyasında birçok ashab toplanmış, ortada bir kürsü kurulmuş, kürsüde Hazreti Resul-ü Ekrem Efendimiz oturuyor. Bir zat kalkarak:
 — Ya Resûlüllah! Yeni kadıdan şikâyetçiyim, dedi. Peygamber Efendimiz kadıya:
— Bak senden şikâyetçi olduğunu söylüyor, ne diyeceksin? Buyurdular. 
— Hatam neymiş ya Resûlüllah? Söylesin de öğreneyim? Dediğin de o zat:
— Dün benim istirahatımı bozdu, uykumdan uyandırdı beni… Dedi.
Kadı Efendi dikkatlice baktı ki, kendisini Peygamberimize şikâyet eden zat, dün Ravza-i Mutahhara’de uyandırdığı adam. Hemen özür dileyip, kusurunun affını rica etti.
Peygamberimiz onları barıştırdı. Birbirlerinin boynuna sarılıp helâlleştikten sonra, kadı Peygamberimizin de elini öpüp geri çekilmek üzere iken uyandı.

Hemen abdest alıp mescide gitti, baktı ki o zat yine orada ayaklarını uzatmış uyumakta. Kadı bu sefer rahatsız etmek şöyle dursun o zatın ayaklarına kapanıp öpmek istedi. Fakat adam yine uyandı:
 — Sen nasıl adamsın yahu! İki günden beri beni rahatsız edip duruyorsun. Dün vurmuştun, bugün de vurduğun ayağı öpmek istiyorsun. Bu nasıl şey böyle? Dedi.
 Kadı dün hata ettiğini söyleyerek hakkını helâl etmesini rica etti ve özür diledi. O zat yine kadının yüzüne dik dik bakarak:
 — Hakikaten sen tuhaf bir adamsın. Daha yarım saat evvel Resûlüllah’ın huzurunda barışmadık mı? Dedi.
Kadı iyice afallamıştı. Adam kadının yüzüne bakarak:
— Al dün verdiğin altını! Bana yaptığın iyilikten dolayı işte seni Resûlüllah’la görüştürdüm, vazifem bitti, deyip bir anda gözden kayboldu.

Bir Cevap Yazın