BEYAZID’IN ŞEYHİ
Beyazıd-ı Bestamî Hazretlerine:
— Şeyhin kimdir? Diye sordular. O:
— Bir kadındır, dedi.
— Bu nasıl iştir, diyenlere şöyle anlattı:
— Bir gün cezbeye kapılmış dalgın dalgın gidiyordum. Yanımda bir çuval unu olan bir kadın gördüm. Kadın bana:
— Şu çuvalımı götür, dedi. Ben, gücüm yetmez, diyerek oradaki kafes içindeki aslana çıkmasını işaret ettim. Aslan kafesten çıkıp yanıma geldi. Ben de un çuvalını aslanın sırtına yükleyip kadının gideceği yere kadar götürdüm. Fakat kadının kerameti izhar edeceğinden korkuyordum.
— Yolda kimi gördün derlerse ne dersin? Diye sordum. Kadın:
— Zalim Beyazıt’ı gördüm derim, dedi. Ben:
— Neden zalim oluyorum, deyince de, kadın;
— Bu aslanı Allah Teâlâ Hazretleri yük için mi yarattı? Sen belki halkın aslana yük vurduğunu görerek büyüklüğünü kabul etmeleri için bu işi yaptın. Bu zulüm değil de nedir? Dedi.
Ben:
— Doğru söylüyorsun, bu zulümdür, dedim, bu sebepten de günlerce göz yaşı döktüm. Daha sonra zuhur eden kerametlerin Allah tarafından kabul olunduğuna işaret olarak beyaz bir nur görünmeye basildi.
KÖPEK BİLE KABUL ETMEZ DELİNİN VELİYE TAVSİYESİ