HER KES İÇİN BİRAZ MUTLULUK
Jerry, çevresindekilerin çok sevdiği insanlardan biriydi. Keyfi her zaman yerindeydi, her zaman söyleyecek olumlu bir şey bulurdu. Hatta bazen etrafındakileri çıldırtırdı bile, “ Bu adam, bu halde bile nasıl iyimser olabiliyor” diye
Birisi nasıl olduğunu sorsa, “Bomba gibiyim” diye yanıt verirdi hep.”Bomba gibiyim”.
Jerry bir doğal motivasyoncuydu. Yanında çalışanlardan biri, o gün, kötü günündeyse, Jerry yanına koşar, duruma nasıl olumlu bakacağını hatırlatırdı.
Bu tarzı fena halde düşündürüyordu beni. Bir gün Jerry’ye gittim,”Anlayamıyorum” dedim. “Nasıl oluyor da, her zaman, her koşulda bu kadar olumlu bir insan olabiliyorsun. Nasıl başarıyorsun bunu?”
Her sabah kalktığımda kendi kendime ‘ Jerry bu gün iki şeçimin var. Havan ya iyi olacak, ya kötü.’ derim. Havamın iyi olmasını seçerim. Kötü bir şey olduğunda gene iki seçimim var. Kurban olmak ya da ders almak. Ben başıma gelen kötü şeylerden ders almayı seçerim. Birisi bana bir şeyden şikâyete geldiğinde, gene iki seçimim var. Şikâyetini kabul etmek ya da ona hayatın olumlu yanlarını göstermek. Ben hayatın olumlu yanlarını seçerim.
“Yok, yahu” diye protesto ettim.”Bu kadar kolay yani.”
“Evet. Kolay” dedi Jerry.” Hayat seçimlerden ibarettir. Her durumda bir seçim vardır. Sen her durumda nasıl davranacağını seçersin. Sen insanların senin tavrından nasıl etkileneceklerini seçersin. Sen havanın, tavrının iyi ya da kötü olmasını seçersin. Yani sen hayatını nasıl yaşacağını seçersin!”
Jerry’nin sözleri beni oldukça etkiledi. Onu uzun yıllar görmedim ama hayatımdaki talihsiz olaylara dövünmek yerine, seçim yapmayı tercih ettiğimde hep onu hatırladım.
Yıllar sonra, Jerry’nin başına çok tatsız bir şey geldi. Soygun için gelen hırsızlar, paniğe kapılıp, Jerry’i delik deşik etmişler. Ameliyatı 18 saat sürmüş, haftalarca yoğun bakımda kalmış. Taburcu edildiğinde, kurşunların bazıları hala vücudundaymış.
Ben onu, olaydan altı ay sonra gördüm. “Nasılsın” diye sorduğumda, “ Bomba gibiyim” dedi.”Bomba gibi.”
Olay sırasında neler hissettin Jerry dedim.
“ Yerde yatarken, ‘İki seçeneğim var’ diye düşündüm. Ya ölümü seçecektim, ya da yaşamayı seçecektim. Ben yaşamayı seçtim.”
“Korkmadın mı, şuurunu kaybetmedin mi?”
“ Ambulansla gelen sağlık görevlileri harika insanlardı. Bana hep ‘İyileşeceksin merak etme’ dediler ama acil servisin koridorlarında sedyemi hızla sürerlerken doktorların ve hemşirelerin yüzündeki ifadeyi görünce ilk defa korktum. Bu gözler bana ‘ Bu adam ölmüş’ diyordu. Bir şeyler yapmazsam, biraz sonra ölü bir adam olacaktım gerçekten.”
“ Ne yaptın” diye merakla sordum.
Kocaman bir hemşire yanıma yaklaştı ve bağırarak her hangi bir şeye alerjim olup olmadığını sordu. ‘ Evet’ diye yanıt verdim.’ Var.’ Doktorlar ve hemşireler, merakla sustular. Derin bir nefes alarak kendimi topladım ve bağırdım: ‘Benim kurşunlara alerjim var!’ Doktorlar ve hemşireler gülmeye başladılar. Tekrar bağırdım. Ben yaşamayı seçtim. Beni bir canlı gibi ameliyat edin. Otopsi yapar gibi değil.”
Jerry, sadece doktorların büyük ustalıkları sayesinde değil, kendi olumlu tavrının katkısı ile yaşadı. Yaşaması bana yeni bir ders oldu.
Her gün hayatımızı dolu dolu yaşamayı, seçme şansımız ve hakkımız olduğunu ondan öğrendim ve her şeyin kendi seçimimize bağlı olduğunu…
Francie Baltazar-Schartz
Bu yazıyı okudunuz. Şimdi iki seçiminiz var.
- Unutmak
- Kesip saklamak, fotokopisini çekip çoğaltmak veya e-mail ile dostlarınıza dağıtmak
DUMLUPINAR DENİZALTISI ÇARPIŞTI-ÖLÜMÜ HİSSETMEK GERÇEK DOSTLUK BÖYLE OLUR