EŞEK SUDAN GELENE KADAR DÖVMEK
Eskiden savaş sırasında askerlerin su ihtiyaçlarını “saka neferleri” adı verilen su taşımaktan sorumlu erler giderirmiş. Saka neferleri ordugâha en yakın pınarlardan aldıkları suyu fıçılar içinde eşeklere yükler bölüklerine taşırlarmış.
Balkan Harbi sırasında bölüklerden birinin saka neferi çok saf, aynı zamanda da çok tembel bir delikanlıymış. Bir gün su getirmek için pınara gittiğinde fıçıları doldurunca üzerine bir ağırlık çökmüş, pınarın başında yatıp bir güzel uyumuş. Er uyurken eşek de oralarda otlayarak delikanlıdan uzaklaşmış.
Delikanlı uyanıp eşeği oralarda göremeyince ne yapacağını şaşırmış. Eşeği bulabilmek için bir o tarafa, bir bu tarafa koşup durmuş ama ne eşeği bulabilmiş, ne de izine rastlamış. Çaresiz elini kolunu sallayarak bölüğüne geri dönmüş. Su içmek için saatlerdir onu bekleyen askerler elini boş görünce sakayı tutmuş hiddetle Komutanın yanına çıkarmışlar. Komutan ne olduğunu sorunca saka çaresiz başına gelenleri anlatmış. Komutan öfkeden küplere binmiş. Hemen birkaç askeri eşeği bulmak için görevlendirip etrafa salmış. Sakayı da falakaya yatırmış. Ayağına vuruldukça can havliyle avaz avaz bağırıp yalvarıyormuş saka;
-” Aman komutanım gözünü seveyim etme eyleme, öldüm bittim, bağışla beni ! ”
-“Sen daha dur bakalım” demiş komutan. “Eşek sudan gelinceye kadar bu dayağı
yiyeceksin ki, bir daha görev başında uyumayasın”
HUZUR EVİ VE ANNELER GÜNÜ CENNETTEN TOPRAK ALMAK